บ้านสีขาวหลังใหญ่นั้นตั้งอยู่บนฝั่งแม่น้ำสวอนนาห์ เมืองโอ๊ควิลล์ มลรัฐจอร์เจีย สหรัฐอเมริกา เป็นบ้านโอ่โถงสวยงามที่ครอบครัววอลชิงแฮมภูมิอกภูมิใจยิ่งนัก บริเวณรอบๆ ตัวบ้านร่มรื่นด้วยต้นไม้ใหญ่ ในระยะแรกที่ครอบครัววิลซิงแฮมเข้าอยู่อาศัยทุกคนดูมีความสุข แต่ไม่นานต่อมา ความสงบสุขก็จางหายไป กลับมีความลึกลับน่าสยดสยองเข้ามาแทนที่ เริ่มด้วยเสียงประตูหน้าต่างกระแทกปิดเปิดได้เองปึงปัง, เสียงกระดิ่งดังลั่นเหมือนมีคนกดเรียก, เสียงลากโต๊ะเก้าอี้ ฯลฯ แล้วในค่ำวันหนึ่งทุกคนนั่งพักผ่อนอยู่ในห้องนั่งเล่น ซีซาร์ สุนัขพันธุ์มาสตีฟก็เห่ากรรโชกขึ้น มันเห่าคล้ายกับเห็นคนร้าย นัยน์ตาจ้องเขม็งไปที่มุมห้องซึ่งว่างเปล่า ครั้นแล้วมันก็กระโจนพรวดไปที่มุมห้อง ทันใดนั้นเจ้าซีซาร์ก็กระเด็นไปกระทบผนังตึกที่อยู่ตรงข้ามเสียงดังสนั่น เหมือนกับถูกใครจับเหวี่ยงสุดแรง แล้วมันก็ทรุดแน่นิ่งกับพื้น ทุกคนรีบเข้าไปดูแต่เจ้าซีซาร์ตายแล้ว ทุกคนตกตะลึงรู้ทันทีว่าในบ้านมีสิ่งลึกลับน่ากลัวแอบแฝงอยู่ แต่ครอบครัววิลซิงแฮมเพิ่งย้ายเข้ามาอยู่จะย้ายออกทันทีก็มีปัญหาจึงต้องทนอยู่ไปก่อน ผีที่บ้านหลังนี้เริ่มลงมือกวนประสาททั้งกลางวันกลางคืน มีเสียงโหยไห้คร่ำครวญ, เสียงขู่คำราม, เสียงหัวเราะ, เสียงครวญคราง มันดังมาจากทุกทิศทาง ทั้งกลางวันกลางคืน
คืนหนึ่ง เอมิเลีย บุตรสาวของจอห์น วิลซิงแฮม เข้าไปล้างมือในห้องน้ำ ฉับพลันเธอรู้สึกว่ามีใครเอามือมาแตะบ่าจากด้านหลัง เธอคิดว่าเป็นคนในบ้านจึงไม่ได้หันไปมอง เพียงแต่ยิ้มเงยหน้าดูในกระจก แต่เธอก็ต้องสะดุ้งสุดตัวใบหน้าซีดเผือด ขนลุกซู่ทั้งตัว เพราะเบื่องหลังเธอไม่มีใครแต่กลับมีมือใหญ่ของผู้ชายวางบนบ่าเธอ เอมิเลียกรีดร้องสุดเสียง คนในบ้านได้ยินต่างวิ่งมาดู แต่มือนั้นได้หายไปแล้ว ทุกคนลงความเห็นว่าเอมิเลียตาฝาด แม้ว่าเธอจะยืนยันหนักแน่นแต่ไม่มีใครเชื่อ
จนค่ำวันหนึ่ง จอห์นเชิญเพื่อนบ้านมารับประทานอาหารด้วย เสร็จแล้วก็นั่งพูดคุยกันในห้องนั่งเล่น ครั้นแล้วทั้งคนในครอบครัวและเพื่อนบ้านก็สะดุ้งโหยง เพราะมีเสียงครางฮือๆ ดังชัดเจนมาก จอห์นทำเป็นไม่สนใจแกล้งคุยเรื่องอื่นเพื่อไม่ให้เพื่อนบ้านตกใจกลัว อึดใจต่อมาก็มีเลือดหยดลงมาจาเพดานลงมาที่ที่ผ้าปูโต๊ะ ทุกคนรีบวิ่งขึ้นไปดูที่ชั้นบน แต่ชั้นบนนั้นกลับว่างเปล่าไม่มีใครอยู่และไม่มีรอยเลือดแม้แต่หยดเดียว คราวนี้เพื่อนบ้านทราบแล้วว่าเป็นการกระทำของปีศาจ จึงรีบเผ่นกลับบ้านของแต่ละคน จอห์นและครอบครัวก็อยู่ที่บ้านหลังนั้นได้อีกเพียงอาทิตย์เดียวก็ต้องย้ายออกเพราะถูกวิญญาณที่สิงสถิตอยู่ที่บ้านหลังนี้รบกวนอย่างหนัก
หลายสัปดาห์ผ่านไปหลังจากที่ย้ายออกมา จอห์นนึกขึ้นได้ว่า เหตุที่ปีศาจอาละวาดในบ้านของเขา อาจจะเนื่องมาจากเขาเอากระดูกท่อนหนึ่งที่พบในสวนโยนเข้าเตาไฟเผาจนมอด ซึ่งทีแรกคิดว่าเป็นกระดูกสัตว์ แต่มานึกได้ทีหลังว่าคงเป็นกระดูกมนุษย์และวิญญาณคงเป็นห่วงกระดูก จึงสิงสู่อยู่ในบ้าน พร้อมกับขับไล่มิให้ผู้ใดมารบกวน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น